Mijn leven komt weer in een wat rustiger vaarwater. De afgelopen 5 jaar zijn nogal een achtbaan geweest. Sinds ik besloot dat ik mijn webshop ging verkopen is er veel beweging en veel te overwinnen geweest. Ik wist dat ik met mijn nieuwe bedrijf weer helemaal van voor af aan moest beginnen en veel energie zou moeten steken in het bedenken hoe ik mijn boodschap \’aan de man\’ kon brengen. Een pop verkopen kon ik wel, maar kon ik mijn ervaring, kennis en visie ook omzetten in een leerpad en dat verkopen?
Ik heb veel bij moeten leren en veel uit moeten proberen. Corona zette het online werken in een klap wereldwijd op de kaart en liet zien dat wanneer de werkdruk te hoog wordt, de motivatie om iets te leren voor velen een stuk lager is. \”Ik voel me te zwaar belast\” hoorde ik veel. \”Ik heb geen tijd en energie om aan iets nieuws te beginnen.\”
\”We overschatten wat er mogelijk is in een jaar, maar onderschatten wat er mogelijk is in 5 jaar\” zegt een van mijn leraren, Toni Robbins, vaak. Ik ben het met hem eens. Vijf jaar is een haalbare periode en dat maakt de kans op slagen, op het ontwikkelen van een goed uit te voeren plan veel groter. Ik denk vaak in 5-jaren-plannen, emigreren was ook zo\’n 5 jaren plan.
Op het moment dat we het plan maakten, op het strand van Guardamar in Spanje, wisten we niet waar we uiteindelijk zouden gaan wonen. We besloten alleen dat we op 31 december 2020 onze webshops verkocht zouden hebben en dat we zouden vertrekken naar een plek waar het zonniger was en waar het tempo van leven lager lag. In 2018 kwam het huis op Bonaire op ons pad en was onze bestemming gevonden.
Na de verkoop van handpop.nl maakte ik voor mijn bedrijf ook een nieuw 5 jaren plan. Waar wil ik over 5 jaar zijn? Een helder plan geeft me elke keer weer richting en de mogelijkheid om dat wat ik wil bereiken in kleinere hapklare brokken op te delen. Het helpt me om minder snel overprikkeld te raken, ik ben hooggevoelig en sinds ik van de ene burn-out in de volgende stuiterde, is \’prikkel-management\’ een onderdeel van mijn dagelijks patroon geworden. Alles opdelen in kleine eenheden is een van de strategieën die ik gebruik om mijn wereld overzichtelijk te houden. Weten wat ik nodig heb om goed te kunnen functioneren is een andere.
Een eenmaal gemaakt plan geeft vooral richting, maar wordt ook regelmatig bijgesteld want niet alles in het leven is voorspelbaar of loopt zoals je had bedacht. Bij mij niet tenminste. Gaandeweg kan er iets ontstaan waardoor je denkt: \’hmmmm, dit had ik anders ingeschat\’ of \’jeetje, dit is nog veel beter!\’, of \’dit nieuwe inzicht wil ik niet voor mezelf houden, daar kunnen ook anderen mooie resultaten mee boeken\’
Ik heb te maken met een kleine markt, ik werk niet voor de massa. Ik ben er vooral voor de leerkrachten, pedagogisch medewerkers, groepsleiders, kindercoaches en hulpverleners die kinderen via een pop willen uitdagen en de kracht van de pop willen gebruiken om informatie over kinderen te verzamelen en de drempel tot deelname aan onze activiteit via een pop willen verlagen. Ik ben dus niet alleen op zoek naar iemand die een pop wil gebruiken in zijn of haar werk, maar die iemand moet daar ook nog bewust mee om willen leren gaan en er van verschillende kanten naar willen kijken.
Wat veel van mijn deelnemers met elkaar gemeen hebben is dat ze op een punt aangekomen zijn waarop ze zeggen: \’ik werk nu al jaren in het onderwijs (de kinderopvang, zorg, hulpverlening) en heb al zoveel verschillende programma\’s langs zien komen waarmee ik mee moest gaan werken, heb me steeds opnieuw aangepast en ben daarin steeds verder af komen te staan van wat ik zelf graag wil, van dat wat mij motiveert en drijft. Ik wil terug naar de basis, naar het contact met kinderen. Ik zie iets gebeuren wanneer ik mijn pop tevoorschijn haal en daar word ik blij van, daar wil ik meer van weten en dat wil ik meer gericht toe kunnen passen.\”
Voor mij is dat een herkenbaar punt. Ik ben een \’toevalsondernemer\’, mijn bedrijf ontstond in 2004 toen ik in het onderwijs werkte en herstellende was van een burn-out. Ik wist wat ik niet meer wilde en had een grote droom: zoveel mogelijk kinderen een stem geven, zoveel mogelijk kinderen leren hoe ze voor zichzelf op kunnen komen, hoe ze kunnen vertellen wat ze nodig hebben. Dat is altijd mijn motivatie geweest, ik wil dat wat ik geleerd heb in mijn leven doorgeven om anderen te helpen dezelfde resultaten te bereiken, maar dan iets sneller.
Om zoveel mogelijk kinderen te bereiken, koos ik ervoor met (professionele) opvoeders te gaan werken. Dan bereik ik een meervoud aan kinderen. Ik was het onderwijs niet beu, ik was vooral de manier waarop het vormgegeven werd en het verleggen van prioriteiten beu. Ik liep vast in de zgn. randzaken, niet in het uitvoerende werk, had iets ontdekt over de waarde van de handpop waar ik heel enthousiast over was en waarin ik me verder wilde ontwikkelen, maar kreeg daar geen toestemming voor van mijn directie. Wat ik wilde was \’niet noodzakelijk\’ en \’zat niet in het beleidsplan van de school.\’
Ik besloot een weg voor mezelf te creëren. Ik deed dat omdat ik geloof dat leren leuk moet zijn, omdat ik geloof dat goed in je vel zitten een voorwaarde is om tot leren te komen en omdat ik had gezien wat mijn poppen teweeg hadden gebracht bij de kinderen in de groepen waar ik mee gewerkt had. Ik wist dat ik iets bijzonders in handen had en wilde de ruimte hebben om dat verder te onderzoeken en verder te ontwikkelen.
Dat is nu 20 jaar geleden en in die 20 jaar heb ik meerdere 5 jaren plannen gemaakt en mezelf leren kennen als een \’springer\’. Ik spring in het diepe als ik geen andere weg zie om dat wat ik wil of waar ik in geloof overeind te houden of te realiseren. Leven is voor mij geen uitgestippeld plan maar een verhaal wat ik zelf kan schrijven en onverwachte wendingen krijgen kan.
Na 5 hele intensieve jaren komt mijn leven nu in een rustiger vaarwater. Rustiger omdat ik weet wat ik te bieden heb, weet wat (niet) kan, wat ik (niet) wil, voor wie ik het liefst werk en er door de ontwikkeling van de opleiding tot handpopcoach een duidelijk fundament is ontstaan waar ik op verder kan bouwen.
Toen ik stopte met de webshop nam ik mezelf voor om te werken aan de ontwikkeling van een vakschool die over 5 jaar winstgevend moest zijn. Daar ben ik nog niet, maar ik ben wel goed op weg en heb nog anderhalf jaar voor de boeg. Ik hoef het wiel niet meer zelf uit te vinden gelukkig. In augustus kwamen Dean Graziosi en Mastermind.com op mijn pad toen ik meedeed aan een challenge met Toni Robbins.
Dat is een enorm cadeau gebleken want ik leer niet alleen heel veel van hen, ik kreeg ook toegang tot een aantal hele inspirerende Facebookgroepen waarin ik al mijn ideeën en obstakels voor kan leggen. Dat ervaar ik als onbetaalbaar en is iets wat ik ook heb toegevoegd aan mijn eigen cursusgroep. Nederlanders en Belgen zijn niet zo happig om te delen merk ik, wij hangen onze vuile was niet buiten, geven niet zo makkelijk toe dat we het niet weten en vinden het ook niet nodig om onze overwinningen te delen met anderen.
Ik snap dat, ben zelf natuurlijk ook Nederlander en moest zowel slikken als overwinnen toen ik werd uitgedaagd om er aan mee te doen. \”Are you in? Raise your hand and say \”I\’m in!\” Dat klonk als een soort sekte en niet iets waar ik met mijn Hollandse nuchterheid in zou passen, maar ik zat er naast. Ik had nooit gedacht dat ik dit zou zeggen, maar ik vind de Amerikaanse manier van reageren zo gek nog niet, het heeft me een vrijer mens gemaakt en het blijkt prima te passen bij de vrijheden die je jezelf met een pop kunt permitteren. Een beetje meer \’wow\’, \’awesome\’, \’gorgeous\’ en \’super\’ aan een pop toevoegen, maakt dat kinderen gelijk meer laten zien van dat waar je zo positief op reageert. Probeer maar eens uit.
Op mijn 53e heb ik eindelijk vrede met wie ik ben en waar ik vandaan kom. Zie ik wat er is, in plaats van wat er niet is en hoef ik van mezelf niet meer te rennen en mezelf te bewijzen. Deze week zet ik het laatste deel van mijn aanbod in het Nederlands op Mastermind.com, daarna ga ik een instap- en een basiscursus in het Engels opnemen en dan is het voorlopig even klaar met het ontwikkelen van cursussen. Het is een roerige tijd geweest, maar ik ben blij met de lessen die het me opgeleverd heeft en met waar ik nu ben en sta. Het is goed geweest.
Benieuwd of ik ook iets voor jou kan betekenen? Stuur me een mail via helen@helenmeurs.com of blijf me volgen.
Tot zover en tot een volgend blog.