Ik dacht dat het geen echt serieus plan zou zijn, het plan om op reis te gaan maar niets bleek minder waar. Toen Jip, Mo en JaNee eenmaal samen aan het bedenken waren waar ze allemaal naartoe zouden kunnen gaan nu, ging het dak er bijna letterlijk af, van ons pand dan hè, niet van de Porsche want die had al geen dak.
De atlas werd erbij gepakt, de globe, elke landkaart die ze vinden konden werd uitgeklapt, alle ansichtkaarten die ze ooit gekregen hadden werden op tafel uitgespreid en ik hoorde Jip als eerste zeggen “kijk, hier wil ik naartoe”, even later gevolgd door Mo die zei “ik wil graag hier naartoe” en JaNee had ook al snel een plek gevonden. “Als we nou samen naar die plekken gaan, dan zie ik jullie plek ook en zien jullie mijn plek en dat is een stuk gezelliger dan er alleen naartoe gaan toch?” zei JaNee “en dan sturen we samen ansichtkaarten, dat iedereen kan zien dat we daar geweest zijn en vertellen we wat we hebben gedaan, is dat geen goed plan?”
Nou, toen waren ze niet meer te stuiten, wat een geweldig plan! “Ja ho, wacht even” riep ik “ik wil jullie pret niet verpesten maar ik vind het doodeng om jullie helemaal alleen op pad te laten gaan, wat nou als de auto het niet meer doet, of als jullie verdwalen, of jullie een stelletje engerds tegenkomen, of niet kunnen slapen, of ……. en waar slapen jullie, waar eten jullie, hoe lang zijn jullie van plan weg te blijven en wie past er dan op jullie, en wat nou als……? ik doe geen oog dicht als jullie gaan denk ik……kan ik niet beter meegaan?”
“Neeeeeeeee!” riepen ze alledrie “jij gaat niet mee want als jij meegaat wil jij rijden, wil jij zeggen waar we heen gaan, wil jij zeggen wanneer we moeten gaan slapen, moeten gaan eten, welke weg we gaan nemen, wat we toch echt even moeten bekijken, waar we voor uit moeten kijken, wat we wel mogen, wat we niet mogen en nog veel meer. Jij bent heel lief hoor en het is ook altijd leuk met jou maar nu willen we zelf op reis, zelf de wereld ontdekken en alles helemaal zelf bedenken en doen…..want dan kunnen we jou ook een keer iets nieuws vertellen, iets waar je zelf niet bij bent geweest, goed plan hè?” Ja, daar zit wel wat in en er is natuurlijk ook wel iets voor te zeggen om ze alleen te laten gaan en te laten ontdekken of het ze gaat lukken met zijn drieën.
“Nou oké dan”, zei ik, “jullie mogen samen gaan, 3 dagen, kies allemaal maar een plek waar je graag naartoe wilt. Jullie krijgen een mobieltje mee zodat ik jullie altijd kan bellen en jullie mij kunnen bellen als er iets aan de hand is en na die drie dagen komen jullie hier weer terug, dan wil ik jullie zien, 3 dagen mogen jullie samen weg, langer niet.”
Ik heb ze geholpen met het pakken van de koffers, weet zeker dat de tent is meegegaan en dat alles wat ik belangrijk vind dat ze meenemen ook echt in de auto zit, ik heb hem 3 keer gecontroleerd en toen gingen ze, op weg naar de eerste bestemming….
Volgens mij ben ik de enige die niet zo enthousiast is, niet omdat ik het ze niet gun dit avontuur maar gewoon….ik vind het gewoon eng, loslaten noemen ze dat toch?
