“Helen, moet je kijken!” riep JaNee gisteren voor de zoveelste keer toen we samen in het bos liepen. “Een paddestoel!” Ja, ik had er al een heleboel gezien en met een oplettende pop als JaNee erbij zie je er nog veel meer want ze wees me op alles wat wel eens een paddestoel zou kunnen worden, zou kunnen zijn of zou kunnen zijn geweest, maar die ene, die beroemde rood met witte stippen, die hebben we nog niet gezien, deze:
In het echt zijn ze zelden zo mooi is mijn ervaring maar toch gaan we elk jaar opnieuw op zoek naar voor ons toch wel de ‘koning van de paddestoelen’, de vliegenzwam. Maar gisteren zagen we hem dus niet maar JaNee had wel een andere gevonden die minstens zo mooi was en die meer op een kunstwerk leek dan op wat je van een paddestoel verwacht; een steeltje met een hoedje.
“Kijk nou, deze is echt heel heel mooi, dit lijkt wel een bloem!” Ik moet zeggen dat ik het wel een beetje beu was, dat constante ‘kijk nou, kijk nou’ en wilde dat net tegen haar zeggen toen ik het exemplaar zag waar ze vol verwondering naar zat te kijken. Ja, dat is wel een hele bijzondere paddestoel, is het wel een echte?
Ja, hij was echt, JaNee had er al goed naar gekeken en aan de onderkant zaten van die streepjes en op sommige plekken waren er stukjes uit en hij rook als een paddestoel, dus het wás een paddestoel. “Wat voor eentje is dit?” wilde ze weten maar ik had geen idee, zo’n paddestoel had ik nog nooit gezien.
“Dan moeten we op google gaan zoeken” zei ze “Google weet alles en daar kunnen we onze paddestoel vast vinden, denk je niet?” Ja, dat dacht ik ook maar dat bleek zo eenvoudig nog niet want volgens mij zijn we óf een heel zeldzaam soort tegengekomen óf is dit exemplaar anders dan de rest van zijn familie. We hebben dus vanmorgen heel veel paddestoelen bekeken op Google maar de onze zagen we niet.
Deze lijkt er wel op maar die van ons had meer kleur en was ook dikker maar het zou natuurlijk dezelfde paddestoel kunnen zijn maar de mevrouw die deze gevonden had wist ook niet hoe die heette dus wat dat betreft zijn we nog niet verder gekomen.
“Denk je dat deze op te eten is?” wilde JaNee weten maar dat is natuurlijk ook lastig te zeggen als je niet weet wat voor een paddestoel het precies is dus ik heb maar gewoon “nee” gezegd. Niet aanraken van paddestoelen en ze niet op willen eten is toch het veiligst want ik weet ook wel dat sommige wel te eten zijn en nog lekker ook maar ik weet ook dat je er flink ziek van worden kunt dus bij paddestoelen neem ik het zekere voor het onzekere en als we in het bos lopen verklaar ik alle paddestoelen die daar staan als oneetbaar, of dat nou terecht is of niet.
Vandaag wilde JaNee weten wanneer we weer gaan wandelen in het bos en of ik dan mijn camera meeneem want dan kan ik alle paddestoelen op de foto zetten voor haar, jawel……paddestoelenboek. Hoe zit het met het vakantieboek wilde ik weten, is dat al klaar? “Nee, nog niet maar nu wordt het herfst hè en in de herfst is ook weer heel veel te zien en dan wil ik dat ook weer laten zien hè” Tuurlijk snap ik dat helemaal, de herfst is prachtig dus ik maak wel foto’s hoor.
