Ilse Serrarens

Ik ben Ilse Serrarens. Ik ben gezinshuisouder en vang samen met mijn man kinderen op die door omstandigheden niet meer bij hun biologische ouders kunnen wonen. Deze kinderen komen bij ons wonen en zijn er altijd, totdat ze oud en vaardig genoeg zijn om uit te vliegen.

Alle kinderen hebben een behoorlijke rugzak met emotionele bagage en daardoor ook psychische problematieken. En sommige ook een verstandelijke beperking.

Ik wil mezelf altijd graag blijven ontwikkelen en dan vooral op het gebied waar zowel de kinderen als ik iets aan hebben. En dan het liefst ook nog met iets waar we samen ook plezier van hebben.

Daarnaast ben ik ook autismecoach en werk ik als “zorgjuf” op een school.

Ons dagelijks leven zit boordevol structuur, duidelijkheid, regelmaat, maar ook vol afspraken en meebewegen met wat de kinderen op dat moment van ons vragen.

Ik werk voor: gezinshuisouders en pleegouders die te maken hebben met jeugdigen die opgroeien in de pleegzorg of een gezinshuis. Jeugdigen met of zonder verstandelijke beperking en met de sociaal-emotionele ontwikkeling van een kind

Ik werk in de regio:

  • Friesland, Groningen, Drenthe, Overijsel 

Waarom werd ik handpopcoach?

In de eerste periode van Corona, werden we erg op onszelf terug geworpen.  Opeens waren we een lange periode bij elkaar bent en in die periode kwamen alle verschillen en begeleidingsvragen wel erg naar voren komen. Het bracht veel goeds, we werden met zijn allen meer een hechtere groep, maar er kwamen ook twee nieuwe kinderen bij die alles weer op scherp zette. In die periode was ik op zoek naar iets wat mijn rol als gezinshuisouder kon aanvullen. Iets wat mij kon helpen bij de ontwikkelingsvragen en problemen van de kinderen, maar niet iets wat er weer uit bestond dat ik dan aldoor gesprekken moest voeren want ik praatte al heel veel met de kinderen, continue eigenlijk en ik was zelfs mezelf zat.

Ik zat op kantoor dit vraagstuk voor mezelf helder te krijgen toen ik opkeek naar de kast. Vanuit die kast zat Mo naar mij te kijken. Mo was mijn eerste handpop. Ik heb hem gebruikt in de periode dat ik nog zorgleidster op de peuterspeelzaal was en ik heb hem gebruikt bij Kees. Kees was een jaar of vier en had EMDR-therapie en ik moest daarbij zijn verhaal vertellen omdat hij nog niet genoeg taal tot zijn beschikking had. Dit was altijd zeer heftig omdat hij na de sessie mij altijd sloeg, schopte en verbaal heel boos deed, hard schreeuwen enzo, en dit ook in de auto volhield terwijl we drie kwartier naar huis reden. Ik vond dit altijd heel heftig en merkte dat mijn concentratie op het auto rijden ook afnam. 

Op een dag nam ik Mo mee, die al wel eens met hem kletste. We kwamen bij de auto en Mo wachtte daarin op Kees. Na een schreeuwende Kees de instructie te hebben gegeven om met Mo te praten en niet met mij gebeurde er iets anders. Hij vertelde in zijn taal hoe stom ik was. Hoe stom alles was. Hij schreeuwde tegen Mo, maar kalmeerde al best snel en gaf Mo toen een knuffel. Mij heeft hij met rust gelaten. De keer daarop nam ik Mo weer mee met nu al vooraf de instructie dat na de therapie Mo in de auto op hem wachtte zodat hij met Mo kon praten. Het lukte weer en mijn gevoel voor magie met de handpop was geboren. Mo groeide verder mee met Kees en werd een stoere pop die van muziek hield. Toch verdween hij in alle hectiek en na de komst van twee andere kinderen, waar geen aansluiting mee was. Mo zat in mijn kantoor en kwam er nog maar zelden uit om met Kees te kletsen.

Maar nu zat ik dus op kantoor en keek naar Mo. En bedacht dat dit het wel eens kon zijn. Een andere rol die ik wel zelf vervulde maar op een andere manier. Een pop kon thema’s aansnijden op een andere manier als ik. En de pop kon een functie hebben bij emoties. Dat had ik al gezien.

Dus op internet op zoek naar Helen Meurs, bij wie ik toen een beginnerscursus had gevolgd. Daar kwam ik de opleiding tot handpopcoach tegen en na een besprek met Helen, waarom ik dit wilde, ben ik begonnen met mijn opleiding. Ditmaal met een andere pop, die beter moest aan kunnen sluiten bij alle kinderen in huis.

Met wie en welke doelgroepen werk ik?

Ik werk met kinderen, jongeren die trauma gerelateerde problemen hebben, hechtingsproblematiek, ASS, wel of geen verstandelijke beperking en sociaal- emotioneel jong zijn. Ook heb ik te maken met ontwikkelingsachterstanden op het gebied van taal.

Op wie richt ik me als handpopcoach?

Collega gezinshuisouders en pleegouders. Ik kan je leren hoe je een handpop kan inzetten in jouw gezinssituatie, en hoe je op een speelse manier een ander soort contact met kinderen op kunt bouwen.

Neem gerust contact met me op als je op een fijne, ontspannen, speelse manier in contact wil komen met de kinderen die in je gezin wonen.  Kinderen die het zo nodig hebben dat je ze op verschillende manieren begrijpt.

Ilse Serrarens

Scroll naar boven