De handpop als intermediair binnen de hulpverlening
Uitdagen tot interactie
De handpop wordt in de hulpverlening ingezet om kinderen uit te dagen tot communicatie, deelname en interactie, het spelenderwijze stimuleren van de ontwikkeling of om kinderen op een voor hen veilige manier laten oefenen met nieuwe vaardigheden. Kinderen laten veel meer van zichzelf zien in de aanwezigheid van de pop, laten zich makkelijker door de pop uitdagen dingen te doen die ze eigenlijk best eng vinden en praten makkelijker met en via een pop. De handpop moet daarbij gezien worden als een onderdeel van de sessie of het behandelprogramma. De pop neemt een aantal inhouden voor zijn rekening die op het programma staan en springt in op situaties die zich voordoen.
Daarbij kun je o.a. denken aan:
- het duidelijk krijgen wat er in het kind leeft;
- het duidelijk krijgen hoe het kind een bepaalde situatie ervaart;
- het duidelijk krijgen waar het kind moeite mee heeft;
- het duidelijk krijgen hoe het kind denkt;
- het duidelijk krijgen wat het kind (niet) nodig heeft;
- het kind uitdagen zich te uiten;
- het kind uitdagen grenzen te verleggen;
- het kind laten oefenen met nieuwe vaardigheden;
- het kind een spiegel voorhouden;
- het kind alternatieven geven voor bestaand gedrag;
- het kind ondersteunen in de taalontwikkeling.
De uitwerking die de pop op een kind kan hebben kan heel groot zijn. Kinderen die nauwelijks iets durfden te zeggen, laten zich door de pop bevragen; kinderen die weinig emotie en betrokkenheid toonden, laten via de pop zien wat er in hen leeft; kinderen die geen initiatieven durfden te nemen gaan samen met de pop op verkenning uit. Dat een kind zich makkelijker door een pop laat uitdagen heeft alles te maken met het gegeven dat het kind de pop ziet als vriendje en gelijk en het gevoel heeft zich naar de pop toe niet hoeven te bewijzen of iets moeten presteren. Het wegvallen van de verwachting en een mogelijk oordeel (met daaraan gekoppelde consequenties) maakt dat er een spontane communicatie op gang kan komen. Het is dus zaak om de pop vooral als vriendje te laten opereren en niet als hulpverlener.
Laat de pop een vriendje zijn die jouw rol niet overneemt
Om de handpop binnen de hulpverlening effectief in te kunnen zetten is het nodig dat het kind de pop als veilig en vertrouwd blijft ervaren. Zodra de pop jouw rol gaat overnemen verliest hij zijn kracht en zal het kind het vertrouwen in hem verliezen. Dit wil niet zeggen dat de pop nooit kan doorvragen of het kind nooit met iets kan confronteren. Dat kan zeker, alleen vanuit een andere rol en misschien wel met andere vragen dan die je zelf stelt.
Wil je meer weten? Volg me dan via Facebook of schrijf je in voor mijn nieuwsbrieven (Engelstalig)