Handpopcoach, dat is een vak, een specialisatie. Ik werk met leerkrachten, pedagogisch medewerkers, en anderen die zich richten op de opvoeding en educatie van kinderen van 3 – 7 jaar. Ik train dus opvoeders en werk daarnaast nog steeds met kinderen, samen met mijn pop JaNee.

Voor mij draait het niet om de handpop als ding. Ik leg ook geen nadruk op de techniek van het spelen, er is techniek nodig maar je moet het ook niet ingewikkelder maken dan strikt noodzakelijk. De pop staat in dienst van wat ik ermee wil doen, om dat wat ik kinderen wil leren en mee wil geven. Daar ligt mijn belangrijkste reden om een pop te gebruiken. Dat wat ik mee wil geven vraagt niet alleen om een pop die tot leven komt, maar ook om een pop die actief richting geeft, die met voorbeelden komt, kinderen soms letterlijk bij de hand neemt en zelf een onderdeel van een (leer)proces is. De pop wordt aangestuurd door mij, maar opereert vanuit een andere rol en kan zijn inhoud op geheel eigen wijze brengen. Dat geeft ruimte, lucht en vooral veel plezier.

Er valt veel meer te leren over het werken met een handpop dan je op het eerste gezicht denkt. Bij werken met een pop wordt al snel gedacht aan speltechniek, maar dat is maar een heel klein deel van mijn werk als handpopcoach. Techniek is behoorlijk ‘overrated’ eigenlijk. Het maakt kinderen namelijk helemaal niet zoveel uit of de bewegingen wel kloppen, of de stem wel past en altijd hetzelfde is, of de pop wel zichtbaar ademt. Daar maken kinderen zich helemaal niet druk om. Die zijn vooral geïnteresseerd in wie de pop is, wat hij komt doen, of ze misschien vrienden kunnen worden, of hij misschien mee zou willen spelen?

Wanneer je een pop door de ogen van kinderen gaat bekijken, ontstaat er een vat vol mogelijkheden. Mogelijkheden die je kunt gebruiken om meer zicht te krijgen op een kind, om hem uit te dagen mee te doen, iets te vertellen, iets uit te proberen, iets bij te leren. Ik heb daar veel mee geëxperimenteerd en kreeg via mijn pop toegang tot de wereld van het kind zoals ik hem niet eerder gezien had. Dat fascineerde me. Waar was het wel of niet toegang krijgen afhankelijk van? Wat kon ik verbeteren aan de invulling van mijn pop, aan de vraagstelling, aan de woorden die ik hem mee gaf om de deur naar het kind open te zetten? Hoe kon ik dat combineren met de leerinhoud die ik aan wilde bieden, met de handelingsplannen die ik uit moest voeren, met de doelen waar ik met kinderen naartoe wilde werken. Hoe kon ik mijn pop constructief inzetten om kinderen op een speelse en sprankelende manier te ondersteunen en helpen met bijvoorbeeld hun taal- of sociaal-emotionele ontwikkeling?

Werken met een pop is niet hetzelfde als spelen met een pop. Het is ook niet hetzelfde als rollenspel of een voorstelling geven. Als je het persé ergens mee wilt vergelijken dan komt imitatie-spel denk ik het meest in de buurt. Ik geef mijn pop karaktereigenschappen, hobby’s, gedachten en ideeën mee die ik helpend vind voor kinderen. Ik geef haar (hem) een eigen taalgebruik en een manier van reageren die klopt met de rol die de pop gekregen heeft en ben me bewust van de valkuilen die ik moet zien te omzeilen. Mijn pop staat niet in dienst van een methode, maar kan wel goed in combinatie met een methode gebruikt worden. Ze kan op elk moment van de dag haar licht ergens op laten schijnen. Of het nou om taal gaat, om rekenen, om natuuronderwijs, de sociaal-emotionele ontwikkeling, een ruzie op het plein, blijdschap omdat iets voor het eerst zonder hulp lukt, een ongelukje met een natte broek, of ….. Mijn pop kan overal bij gepakt worden.

Dat geeft enorm veel ruimte en plezier. Het ging niet helemaal vanzelf, ik heb mezelf vaak moeten overwinnen in het werken met de handpop, maar het heeft me absoluut een betere opvoeder gemaakt èn ik heb veel over mezelf geleerd. Dat is ook wat waard toch?

Via de pop krijg ik inzicht in het kind en kan ik mijn handelen beter afstemmen. Door de pop is de aandacht en de betrokkenheid van kinderen groter. Door de pop kan ik mezelf vrijheden permitteren die ik als opvoeder niet altijd heb. Door de pop wordt het makkelijker om tot écht contact te komen, weet ik weer waarom ik zo graag met kinderen werk én heb ik een instrument in handen waarmee ik actief vorm kan geven aan dat wat ik een kind mee wil geven.

Ik wil zoveel mogelijk opvoeders inspireren, uitdagen en trainen.

De afgelopen 25 jaar ben ik onafgebroken bezig geweest met het toepassen van de handpop in verschillende situaties en werkvelden. Ik ben op zoek gegaan naar de essentie van de handpop, naar wat hem zo aantrekkelijk maakt voor kinderen en heb dat vertaald naar de dagelijkse praktijk van de opvoeding en ontwikkeling van kinderen. Ik heb geëxperimenteerd, gekeken naar houding, vraagstelling, de ’tone of voice’, de invulling van de pop en de uitwerking op kinderen. Het heeft me een betere en vooral veel leukere opvoeder gemaakt.

Ik wil de kracht en de waarde van de handpop voor de ontwikkeling van kinderen graag actief promoten. Ik wil zoveel mogelijk (professionele) opvoeders inspireren, uitdagen en trainen om de handpop een plek te geven in hun pedagogisch handelen. Zodat zij verschil kunnen gaan maken in het leven van een kind en op die manier een bijdrage kunnen leveren aan hun toekomst. Als dat als een olievlek de wereld over gaat, dan is mijn missie geslaagd.

Ieder kind verdient de kans om boven zichzelf uit te stijgen.

De handpop is veel meer dan een stuk speelgoed en kan in de handen van een opvoeder goud waard zijn. Wanneer een handpop doordacht wordt ingezet ontstaat er een pedagogisch klimaat waarin kinderen zich veilig, gehoord en gezien voelen. Het leerproces kan dan ontspannen en spontaan verlopen en kinderen ervaren de handpop als een vriendje waarbij het fijn toeven is. Maar dat maakt de handpop nog niet tot hulpmiddel of assistent. Dat wordt hij pas wanneer je gaat samenwerken met je pop, gaat denken vanuit drie rollen (die van het kind, jouw pop en die van jezelf), gaat denken vanuit verschillende kwaliteiten (die van het kind, jouw pop en die van jezelf) en jouw pop ook echt een herkenbaar en laagdrempelig vriendje mag zijn. Zo eentje waar kinderen alles tegen durven en willen vertellen, die geen oordeel velt en waarbij je als kind helemaal jezelf mag zijn. Wanneer dát lukt dan wordt het mogelijk om alles wat je kinderen wilt leren, wat je uit wilt dragen en wilt betekenen voor een kind, vorm te geven via de pop.

Als handpopcoach breng ik mijn kennis, ervaring en vaardigheid samen help ik je om een fantastisch hulpmiddel te maken van een handpop en mijn bijdrage te leveren aan de ontwikkeling van heel veel kinderen. Want ieder kind verdient een optimale ontwikkeling en de kans boven zichzelf uit te stijgen.

Ik train, denk mee, coach en leid nieuwe handpopcoaches op. Stuur me gerust een mail als je denkt dat ik iets voor je kan betekenen. helen@handpopcoach.nl